Down Sendromu, çoğunlukla kromozom anormalliklerinden kaynaklanan ve her yaşta görülen bir genetik bozukluktur. Bu Sendrom, 21. kromozomun üç kopyasının oluşturduğu bir anomaliye bağlı olarak ortaya çıkar. Bu anomaliye “Trisomy 21” olarak adlandırılır. Down Sendromu, dünya çapında her yıl yaklaşık 1 milyon bebeğin doğmasına neden olur.
Bu sendrom, bir kişinin doğuştan sahip olduğu genetik bir durumdur. Down sendromu, bir kişinin hücrelerinde normalde iki kromozom 21 bulunması gereken yerde, üç kromozom 21 bulunması sonucu ortaya çıkar. Bu ekstra kromozom nedeniyle, bireylerde fiziksel ve zihinsel özelliklerde belirgin farklılıklar görülür.
Down Sendromu, çoğunlukla 21. kromozomun üç kopyasının oluşmasından kaynaklanır. Bu, herhangi bir kromozomun ekstra bir kopyasının oluşmasına neden olur. Down Sendromu, genellikle rastgele oluşur ve çoğu durumda ebeveynlerin genetik yapısıyla ilgili bir nedeni yoktur. Bazen, Down Sendromu, anne veya babanın kromozomlarındaki bir anomaliye bağlı olarak oluşabilir.
Down Sendromu, çeşitli fiziksel, zihinsel ve davranışsal belirtileri içerebilir. Bebeklerin, küçük boyda olmaları, kalın bir burun, alçak yerleşmiş kulaklar, aşırı kısa parmaklar veya çene kemiğinin çok küçük olması gibi fiziksel özellikleri olabilir. Down Sendromu olan bireylerin, zihinsel gelişimleri de gecikmiş olabilir. Yani Down Sendromu olan çocukların, diğer çocuklarla iletişim kurmada zorluklar yaşayabileceği gibi, konuşma gelişimleri de gecikmiş olabilir. Down Sendromu olan bireylerin, öfkeli, üzgün veya korkmuş olmaları da ortak bir belirtidir.
Down Sendromu tedavisi, bireyin ihtiyaçlarına göre farklılık gösterebilir. Down Sendromu olan bireylerin, çocukluklarının çoğunu normal çocuklarla birlikte geçirmelerine yardımcı olmak için, eğitim desteği sağlanabilir. Ayrıca, Down Sendromu olan bireylerin, fiziksel ve zihinsel gelişimlerini desteklemek için, fizik tedavi ve rehabilitasyon hizmetleri de sağlanabilir. Down Sendromu olan bireylerin, özellikle de konuşma becerilerinin geliştirilmesi için, dil terapisi de önemlidir. Ayrıca, Down Sendromu olan bireylerin, yaşamlarının her alanında desteklenmesi için, psikolojik destek hizmetleri de sağlanabilir.
Down sendromlu bireylerin topluma entegre edilmesi ve desteklenmesi önemlidir. Özellikle erken çocukluk döneminde yapılan özel eğitim ve terapiler, bu bireylerin potansiyellerini en üst düzeye çıkarmalarına yardımcı olabilir. Ayrıca, aileler ve toplumun destek ve anlayışı da bu bireylerin yaşamlarını zenginleştirebilir.
Down sendromu olan kişiler normal insanlara göre yaklaşık olarak 10 ile 20 yıl daha az yaşamakta oldukları bilinmektedir. Bu kişilerde ortalama olarak yaşam süresi ise 44-45 yıl olarak görülmektedir. Down sendromu olan kişilerin çocukken lösemiye yakalanma olasılığı normal çocuklara göre daha fazladır.